هرکسی را در آتشی داغی‌ست

من بیچاره را همین باغی‌ست

زعشقت بر جگر پندار داغیست

به ملک چین تو را چشم و چراغیست

مرا از درد تو بر سینه داغی ست

که با آن داغم از مرهم فراغی ست

مگو دیگر نخواهم سوخت جانت

به داغ خویشتن کین نیز داغی ست

من و ویرانه هجر ای خوش آن کس

[...]

به هر اختر کزو روشن چراغیست

نهاده بر دل آزاده داغیست

هر لاله که در حریم باغیست

از نور هدایتش چراغیست

لاله‌زار جهان عجب باغی‌ست

که از آن باغ هر نفس داغی‌ست

ازین آتش دل آن را که داغیست

اگر توفان شود او را فراغیست

امروز دور صحبت وقف ستم ایاغی‌ست

قلقل ترنگ میناست از بسکه نشئه باغی‌ست

الزام و انفعال است شرط وفاق احباب

دلبستگی‌که دارند با یکدگر جناغی‌ست

از طبع نکته‌سنجان انصاف‌کرده پرواز

[...]