که ننازد ز کارسازی تو

که بترسد ز بی‌نیازی تو

از نقد وجود من هدف سازی تو

بس ناوک قهر در من اندازی تو

خوش باشدم آن مقام کز مرکب حسن

بیواسطۀ بسوی من تازی تو

تا کند صید سحرسازی تو

جاودان را خیال بازی تو

در عشق تو سوختم چه میسازی تو

در ششدره ماندهام چه میبازی تو

تو کار بسی داری و من عمر اندک

کی با من دل سوخته پردازی تو

بس طیره بماندم ز طنّازی تو

بس سخت فتادم از سرافرازی تو

تا کی باشیم همچو طفلان شب و روز

نظارگیان بوالعجب بازی تو

ای که بر قصر کوشک سازی تو

پیه بر دنبه میگدازی تو

تا بکی در مقام نازی تو

چه شود گر بما بسازی تو

حسن رویت ز عشق دارد ساز

از چه با عاشقان نسازی تو

دست پرورد عشقبازی ما

[...]

چه زحمتی که کشیدم به سرفرازی تو!

خبر نداشتم از مکر و حقه‌بازی تو!!