پیش شد از دیده نثارش گرفت

شه بدوید و بکنارش گرفت

دل به زاری دامن زلف جفا کارش گرفت

چون از او نگشاد کاری پای دیوارش گرفت

سرگران دارد ز خواب ناتوانی غمزه‌اش

باز تا خون کدامین چشم بیدارش گرفت

یارب آن طاووس باغ کیست کز رفتار او

[...]

تنگ تر از جان بکنارش گرفت

پنجه زد و موی زهارش گرفت