چون مرا دولت آن نیست که دیدار تو بینم

به سر کوی تو آیم در و دیوار تو بینم

من که باشم که توانم گلی از باغ تو چیدن

اینقدر بس که یکی خار ز گلزار تو بینم

تا شدی شهره چو خورشید همه ماهوشان را

[...]

تا چند بحسرت در و دیوار تو بینم

از خانه برون آی که دیدار تو بینم

بخرام که از هر طرفی سرو قدان را

حیران شده ی قامت و رفتار تو بینم

تا چند به حسرت در و دیوار تو بینم

از خانه برون آی که دیدار تو بینم