رفت آن که‌م برِ تو آبی بود

یا سلام مرا جوابی بود

از سر ناز و از سرِ کَشّی

هر نفس با منت عتایی بود

در کف من ز دست ساقی وصل

[...]

هرچ را بنیاد بر آبی بود

گر همه آتش بود خوابی بود

پاسبان را کار بی‌خوابی بود

عاشقان را روی بی‌آبی بود

کوزهٔ دولاب را ماند همی

هرکه زیر چرخ دولابی بود

کز پس اوج و بلندی، حاصلش

سر نگونساری و بی‌آبی بود

رفت آن کم بر تو آبی بود

یا سلام مرا جوابی بود

از سر ناز وز سر خوبی

هر دمی با منت عتابی بود

وعده‌های خوشم همی دادی

[...]

آنکو رخش از خلد برین بابی بود

در هر خمی از زلف کژش تابی بود

گفتم که بخواب دیده ام چشم ترا

گفتا برو ای خواجه که آن خوابی بود

خوش آن شبم که ز روی تو ماهتابی بود

امید صبح وصالم به آفتابی بود

خوش آن زمان که به روی تو برگشادم چشم

خوش آن دمی که به وصلت مرا شتابی بود

جمال روی تو را من نشان نیارم داد

[...]