بیاورد لشکر سوی خوار ری

بران مرغزاری که بد آب و نی

تهمتن همیدون یکی جام می

بخورد آفرین کرد بر جان کی

همه پهلوانان فرخنده پی

نشستند بر تخت کاووس کی

نشست از بر چشمه فرخنده‌پی

یکی جام زر دید پر کرده می

به جایی که بستست کاووس کی

کسی کاین بدیها فگندست پی

از ایدر به نزدیک کاووس کی

صد افگنده بخشیده فرسنگ پی

ازان سو کجا هست کاووس کی

مرا راه بنمای و بردار پی

رسید آنگهی نزد کاووس کی

یل پهلو افروز فرخنده پی

به رستم چنین گفت کاووس کی

که ای گرد و فرزانهٔ نیک پی

برین گونه یک هفته با رود و می

همی رامش آراست کاووس کی

برفتند یکسر به فرمان کی

چو آتش که برخیزد از خشک نی

چنین داد پاسخ به کاووس کی

که گر آب دریا بود نیز می

به شاه آگهی شد که کاووس کی

فرستادن نامه افگند پی

ز گوینده بشنید کاووس کی

برین گفتها پاسخ افگند پی

چنین داد پاسخ که کاووس کی

به هامون دگر نسپرد نیز پی

بیامد سوی پارس کاووس کی

جهانی به شادی نوافگند پی

نبودی تموز ایچ پیدا ز دی

هوا عنبرین بود و بارانش می

سه دیگر سحرگه بیاورد می

نیامد ورا یاد کاووس کی

خود از جای برخاست کاووس کی

برافروخت برسان آتش ز نی

چرا کرده‌ای نام کاووس کی

که در جنگ نه تاو داری نه پی