نمی خواهم کزو یکسو نشینم

جهان را بی جمال او ببینم

تا سیر جمال او ببینم

خرم به وصال او نشینم

بر بی بدل ار بدل گزینم

جز در دل و دین خلل نبینم

تا یک نظرش ز دور بینم

وانگه به خیال او نشینم

تا بر سر راه او نشینم

یک بار دگر رخش ببینم

زان گفت و شنو در آن زمینم

گشت از سخنان او یقینم

کت بار دگر اگر ببینم

دست آورده به آستینم

نی دست که گیرد آستینم

نی پای که بسپرد زمینم

رویی که به سالها نبینم

وان میوه که عمرها نچینم

تا بو که به گوشه ای نشینم

پوشیده جمال او ببینم

خوابی که در او رخ تو بینم

با تو به فراغ دل نشینم

بگذاشتی اندرین زمینم

من بعد کی و کجات بینم

این گرد نشسته بر جبینم

راه آوردیست زان زمینم

چه باشد به پس از مردن جز اینم

که در ارمن تو باشی جانشینم

که با عشقش روم کنجی نشینم

که به از شاهی روی زمینم

بر این ست اعتقاد، این ست دینم

ندارم شک درین معنی یقینم

گهی گفتی ز غم دل رفت و دینم

به مرگ روز، شب تا کی نشینم

به خود می گفت گر رویش ببینم

چو مرغی بر پرم بامش نشینم

درم بگشای تا رویت ببینم

درآیم یک زمان پیشت نشینم

چو با صد حسرتش از دور بینم

چه راه آنکه با آن مه نشینم

ز اشکم آستانش نیز تر شد

چو آب او گذشت از آستینم

براند تندباد قهرش از خشم

[...]