بهاران و این آب با موج تیز

چو اندر شوی نیست راه گریز

سزد گر گمانی برد بر سه چیز

کزین سه گذشتی چه چیزست نیز

چو او مرز گیرد به شمشیر تیز

بر انگیزد اندر جهان رستخیز

به جایی شوم کم نیابند نیز

به لهراسپ مانم همه مرز و چیز

هم از تخمهٔ قیصرانست نیز

همش فر و نام و همش گنج و چیز

پذیرفت گشتاسپ گفتا که نیز

نفرمایمش دادن این باژ چیز

به خاقان نهد روی پر خشم و تیز

تو گویی ندیدست هرگز گریز

دریغ آن سوار گرانمایه نیز

که افگنده شد رایگان بر نه چیز

نگر تا نترسید از مرگ و چیز

که کس بی‌زمانه نمردست نیز

همه خستگان را ببردند نیز

نماندند از خواسته نیز چیز

سران را همه شهرها داد نیز

سکی را نماند ایچ ناداده چیز

تو بر راه من بر ستیزه مریز

که من خود یکی مایه‌ام در ستیز

همان گر نیاید نخوانمش نیز

گر از ما یکی را برآید قفیز

ورا برکشیدند و دادند چیز

فراوان برین سال بگذشت نیز

دلت خیره بینم همی پر ستیز

کنون هرچ گفتم همه ریزریز

سپاه ورا خلعت آرای نیز

ازو باز خر خویشتن را به چیز

چنین گفت پس با پشوتن که خیز

برین کشتگان آب چندین مریز

زمانه بیازید چنگال تیز

نبد زو مرا روزگار گریز

به آهنگران گفت سوهان تیز

بیارید کامد کنون رستخیز

چنین گفت پس با پشوتن که خیز

برین آتش تیزبر آب ریز