ای صنم گر معبری دانی

آنچه گویم بگیر تقدیرش

وصل بینم همی من اندر خواب

چون که باشد فراق تعبیرش

بی کوشش اجرام هنر کرد منیرش

بی گردش ایام خرد کرد خطیرش

گر ملک خرد ملک امیر تن او شد

نشگفت که تایید الاهیست وزیرش

بر چرخ عجب نیست گر از روی تفاخر

[...]

ذوالخمار از نهیب شمشیرش

دید بر جان خویشتن چیرش

چون طباشیر وقت تأثیرش

جگر گرم را طُبا شیرش

چرخ بیند چو بازوی چیرش

رخت بر گاو بر نهد شیرش

گاه تقریر و وقت تدبیرش

صبح خوش خندد از تباشیرش

خصم در دست خاطرش چیرش

کُند باشد چو پشت شمشیرش

میری که در آفاق نیابند نظیرش

شاهی که توان خواند همی بدر منیرش

پیرایه اسلام شده بخت جوانش

سرمایه اقبال شده دانش پیرش

میری به کفایت ز وزیران جهان بیش

[...]

ز بهر آن که باشد دستگیر‌ش

به دست‌اندر بود فرمان‌پذیر‌ش

بر کفل‌گاه گور شد تیر‌ش

بوسه بر خاک داد نخچیر‌ش

چون شد آن روز غم عنان گیرش

رغبت آمد به سوی نخجیرش

چو باز آمد دریده بود شیرش

دلش خورده شکم زو گشته سیرش

نیامد هیچ چیزی جای گیرش

که بود از هرچ پیش آمد گزیرش

بزه کردم کمان دار و گیرش

کشیدم آنگهی در تنگ تیرش

حریر آورد خازن تا دبیرش

ز نام حق قلم زد بر حریرش

تو بودی از دو عالم ناگزیرش

بفضلت دست گیر ای دستگیرش

ز قول شرع مُردم من ز غیرش

شدم فانی ز عین دیده سیرش

بجز جانان نگنجد در ضمیرش

که جانان باشد اینجا دستگیرش

بجز یکی نگردد در ضمیرش

که یکی باشد اینجا دستگیرش

حقیقت سالک اینجا دید سیرش

بپرسید او ز پیر بی نظیرش