چو سوفار در زه آمیختی

به چرخ اندرافکندش آهیختی

چو دشمن بر او حمله انگیختی

دگر باره ترکش فروریختی

از ایران یکی شوم آمیختی

دگر فتنه از سر برانگیختی

نمکدان شکستی نمک ریختی

چنین فنته از کینه انگیختی

که گر زر به دریا درون ریختی

یکی کوه زرّین برانگیختی

شب و روز با کی نیامیختی

بسی بیگنه خونها ریختی

به چیز کسان در نیاویختی

نه با کودک و با زن آمیختی

غالیه بر عاج برآمیختی

مورچه از عاج برانگیختی

بر گل سرخ ای صنم دلربای

رغم مرا مشک سیه بیختی

روز فروزنده به روی و مرا

[...]

چو بر آب دریا غضب ریختی

ز دریای آب آتش انگیختی

بهر شور کز لب برانگیختی

نمک بر دل خسته‌ای ریختی

چرا پرهٔ سرخ گل ریختی

بخار مغیلان در آویختی

ببین تا چه خون در جهان ریختی

چه سرها به گردن در آویختی

در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی

باده تنها نیست این آمیختی آمیختی

بار دیگر توبه‌ها را سوختی درسوختی

بار دیگر فتنه را انگیختی انگیختی

چون بدیدم در سرم سودای تو سودای تو

[...]

کز چه ای کل با کلان آمیختی

تو مگر از شیشه روغن ریختی

چون تو در قرآن حق بگریختی

با روان انبیا آمیختی

سؤر او خوردی و شور انگیختی

هر طعامی کو نخوردی ریختی

نیست دستوری و گر نه ریختی

گرد از دریای راز انگیختی

غدر کردی وز جزا بگریختی

رسته بودی باز چون آویختی

گر چنان گند آزتان ننگیختی

جرعه‌ای بر گورتان حق ریختی

گر ز خواجه آن زمان بگریختی

کی برو والی حشر انگیختی