همی زار گفت ای جگر بند من

نهال برومند، فرزند من

کجایند خویشان و پیوند من؟

گرانمایگان جفت و فرزند من؟

به زاری بگفت: ای خداوند من

فدایت سر و جان و فرزند من

برآور کنون ای خداوند من

امید دل آرزومند من

خبر گیر باری ز دلبند من

نگهدار او باش و فرزند من

ز من بشنو ای پاک فرزند من

به گوش خود آویزه کن پند من

شهنشه بفرمود فرزند من

خشایار پور خردمند من

شهنشاه فرمود فرزند من

همان نونهال برومند من

خشایار فرزند دلبند من

جوان و دلیر و برومند من