ترا با شیرۀ جان پروردیم

دریغا کز تو جانا دل بریدم

جانا تو رفتی و شدی آسوده از غم

روح تو خرم

یک چمن سرو شد از تیشۀ بیداد قلم

از گلستان قدم

نو باوۀ نبوت از بوستان هاشم

یا شاهزاده قاسم

از چه غرقۀ خونست قد شاخ شمشارم

نوجوان دامادم

حلقۀ سور شد محیط ماتم

فضای عالم

تا که آن قبلۀ آفاق روان شد ز حرم

خونفشان شد زمزم

مرو از مقدم او شد ز صفا باغ ارم

شد پناگاه امم

دو صد درد من

از نگاهی دوا کن

حبیبم طبیبم عزیزم، تویی درمان دردم، ز کویت برنگردم

به هجرت در نبردم به قربان تو گردم

جمله پیچ و خم

کار ملک جم

چون رخت صنم

ز بیش و کم (ز بیش و کم،ز بیش و کم،ز بیش و کم)

در ایران، انقلابی جز تو کس نیست

درین خونریزی، اسراف کن ببینم

ز جشن جمشید جم دلی نمانده خرم

از آن که اهرمن را مکان بود به کشور جم

به پادشاه عجم بده ز باده جامی

مگر که پادشه عجم ز دل برد غم

هر دو با روح سرشار

تا دمار از روزگار دشمنان دون، برآریم

تو نه اهل رزمی و نه اهل بزم

تو دزدی و غارتگر نثر و نظم

«مزن بی‌تأمل به گفتار دم

نکو گوی اگر دیر گویی چه غم»

اگر جان به قربان نامش کنم

تن و جان هم از او بود من کیم

در شفق، من، به ذات حق قسم است

آنچه دیدم، صفات حق دیدم

بزم طرب ساز و کن فراز در غم

سادهٔ زیبا بخواه و بادهٔ درغم

خون سیاووش ریز در کف موسی

قبلهٔ زردشت زن به خیمهٔ رستم

مطرب‌! چون ساختی نوای همایون

[...]

نهادم ز بهر عیادت قدم

به دولتسرای ولی النعم

خداوند انعام و احسان «‌وثوق‌»

سر سروران خواجه محتشم

به نزد خدای جهان رستگار

[...]

پاییز به رغم نیّر اعظم

افراخت به باغ و بوستان پرچم

همچون گه امتحان یکی دژخیم

در خشم و لبانش پر ز باد و دم

طفلان چمن ز هیبتش لرزان

[...]