عیان شد آنچه ناپیدای کل بود

از آن صورت عیان رنج و ذل بود

نگفت او خود اباکس زانکه کل بود

اگرچه در نبوت عین ذل بود

چو اودیدم که بیشک جزو و کل بود

تنم را در بلا او عین ذل بود

هر که او را دیدهٔ احول بود

در دو عالم کار او مهمل بود

سرّ حق گفتن بسی مشکل بود

این معانی پیش اهل دل بود

دیو صورت دشمن جاهل بود

صحبت او مرد را مشکل بود

هر که دارد اصل او قابل بود

در مقام نیستی واصل بود

هر که او را دیده‌ای احول بود

کار او در دین حق مهمل بود

زآنکه آخر معنی اوّل بود

در شریعت کامل و اکمل بود

اهل راز آنست کو واصل بود

واقف او از عارف کامل بود

هر که دارد این ادب مقبل بود

او بمقبولان حق واصل بود

دولت حق پیش آن کامل بود

کو ز بی‌خوابیش درد دل بود

هردلی را کاین طلب حاصل بود

تا قیامت مست لایعقل بود

گرچه آبی روشن و کامل بود

چون نداند ناودان غافل بود

هرکه او در کار خود کامل بود

عاقبت مقصود او حاصل بود

جمله را عزی که بود از ذل بود

لاجرم هر جزو ایشان کل بود

هرکجا کانجا نظر زایل بود

قطره را آنجایگه ساحل بود

هر کرا در پیش این مشکل بود

خون تواند کرد اگر صددل بود

گر جهانی طاعتم حاصل بود

گر نخواهی تو همه باطل بود

صدهزاران ره در این منزل بود

هر رهی را صد چنان حاصل بود