گشایندهٔ بند هاماوران

ستانندهٔ مرز مازندران

فراموش کردی ز هاماوران

وزان کار دیوان مازندران

نبینی تو زین لشکر بیکران

یکی مرد جنگی و گرزی گران

ازان پس بپرسید زان مهتران

کشیده سراپرده بد برکران

پیاده سپردار و نیزه‌وران

شده انجمن لشکری بی‌کران

گرفتند زان پس عمود گران

غمی گشت بازوی کندآوران

دگر باره سهراب گرز گران

ز زین برکشید و بیفشارد ران

شنیدم که در جنگ مازندران

چه کرد آن دلاور به گرز گران

بسی مهتر اندیشه کرد اندر آن

نیمد همی بر دلش برگران

همه یال اسپ از کران تا کران

براندوه مشک و می و زعفران

پرستندگان نیز با خواهران

زبرجد فشانند بر زعفران

همه جام بود از کران تا کران

پر از مشک و دینار و پر زعفران

شنیدستم از نامور مهتران

همه داستانهای هاماوران

ز سودابه و رزم هاماوران

سخن گفت هرگونه با مهتران

وزین دختر شاه هاماوران

پر اندیشه گشتی به دیگر کران

که آمد ز ایران سپاهی گران

سپهبد سیاووش و با او سران

سپه کش چو رستم سپاهی گران

بسی نامداران و جنگ آوران

سراپردهٔ من زده بر کران

به گردش سپاهی ز کندآوران

نگه کن که چندین ز کندآوران

بیارند هر سال باژ گران

گروگان که داری به بند گران

هم اندر زمان بارکن بر خران