ازان صد شاخ خون از سردرامد

که آن شاخ از زمین دل برامد

چو روی او بچشم تو درآمد

چو ببرید از تو خون از تو برآمد

بلندی یافت تا چشمم،‌ برامد

از آن اندر بلندی با سرامد

چو در هر علم عالی گوهر آمد

ز هر یک همچو گوهر بر سر آمد

چو خورشید از خم گردون درآمد

ز زیر چرخ سقلاطون برآمد

چو ابر از آسمان گریان برامد

همه روی زمین خندان درامد

چو گربه بر دوید و بر سر آمد

ز سگ در تک بصد ره بهتر آمد

هوا را آب خضر از سر درآمد

زمین را گنج قارون با سرآمد

چو باده پای کوبان بر سر آمد

شه از یک کاسه چون دیگی برآمد

فغان از مردم کشتی برآمد

جهان یکبارگی گفتی سرآمد

بگرد لشکر دشمن درامد

جهان بر لشکر دشمن سرامد

بیاسودند تا چون شب در آمد

ز عمر این جهان روزی سرآمد

چو بر گل محنت دریا سرآمد

چو ماهی حوت از دریا برآمد

چنان افشرد کز وی جان برامد

جهان بر جان آن نادان سرامد

چو سروی سیمبر از در درامد

دل خاقان چین از بر برامد

نه چندان دُر ز چشم او برامد

که صد دریا بچشم او درامد

چو بنهادند پل، لشکر درآمد

خورشی از سپه یکسر برآمد

چو گلرخ از در ایوان درآمد

جهان را ز آرزویش جان برآمد

چو قیصر را قیامت بر درآمد

بیک ره قامت عمرش سرآمد

ازان از آفرینش برتر آمد

که بر جمع دل او سرور آمد