غلیواج از چه مبشوم است ؟ از آنکه گوشت بر باید

همه ایرا مبارک شد که قوتش استخوان باشد

دلبر صنمی دارم شکر لب و مرمر بر

مرمر ز برش خیزد شکر ز لبش بارد

عنبر به خم زلفش عبهر به دل چشمش

خنجر سر مژگانش عرعر به قدش ماند

.......................................

[...]

گر چو شته دلت بیفشارند

قطره ای خون ازان برون ناید

همه نام کینشان بپرخاش مرد

دل جنگجوی و بسیج نبرد

همی توختند و همی تاختند

همی سوختند و همی ساختند

چو راهی بباید سپردن بگام

بود راندن تعبیه بی نظام

نقیبان ز دیدن بمانند کند

گر ایشان همیشه نباشند غند

ز جوی خورا به چه کمتر بگوی

که بسیار گردد بیکبار اوی

بیابان از آن آب دریا شود

که ابر از بخارش ببالا شود

با درفش ار تپانچه خواهی زد

باز گردد بتو هر آینه بد

بی شک الفست احد، ازو جوی مدد

وز شخص احد به ظاهر آمد احمد

در ارض محمد شد و محمود آمد

اذ قال الله: قل هو الله احد

ای روی تو چو روز دلیل موحدان

وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

ای من مقدم از همه عشاق چون تویی

مر حسن را مقدم چون از کلام قد

مکی به کعبه فخر کند مصریان به نیل

[...]

یکی ماه عارض یکی لاله خد

یکی سیم ساعد یکی سرو قد

چو سرو سهی تو بدیدار و قد

ترا از چه معنی توان کرد رد

چنین است کار سرای سپنج

چنین بود خواهد جهان گرد گرد

شدی کشته ناگه به دست سگی

که او را نه زن خواند شاید نه مرد

از و کین تو باز خواهم چنانک

کی گرید برو گنبد لاژورد

چنان کو بر آورد گرد از سرت

بر آرم ز فرقش به شمشیر گرد

تبه گشته و کشته را نیست حد

دلیران آهن دل و سرو قد

تو ای ورقه از بهر جانان خویش

بدل بر در شادکامی ببند

کنون کآن دلارام رفت از برت

تو دل نیز بر مهر خوبان مبند

بگیرید ای مردمان دست من

بریدم سوی گور آن مستمند

بهریک که از شاه شام او ستد

یکی را بدو دادم امروز سد