ببستند هر دو کمرگاه سخت

بدان تا که را یاری آید ز بخت

کسی را که دیان کند نیک بخت

برو سهل گردد همه کار سخت

مر او را به بر در بیفشرد سخت

بیفکند او را چو شاخ درخت

همانا که از ما بتابید بخت

ز توران بخواهد شدن تاج و تخت

به نزدیک چشمه بیفکند رخت

بدان ساربان گفت کای نیک بخت

چو بشنید سوسن بترسید سخت

از آواز آن گرد فیروز بخت

به دیان دادار و فرخنده بخت

به جان و سر شاه با تاج و تخت

چو بشنید بیژن برآشفت سخت

بلرزید بر سان شاخ درخت

همان اسب بیژن خروشید سخت

بدانست بیژن که برخاست بخت

منم شاخ آن پهلوانی درخت

جهان پهلوان رستم نیک بخت

ز ترکان همی پیل بستاد و تخت

بیامد بر زال پیروز بخت

که ای نامور گرد پیروز بخت

تویی شاخ آن پهلوانی درخت

درفش سپهدار و آن پیل و تخت

بیاورد نزدیک آن نیک بخت

چو بشنید شیده برآشفت سخت

که از ما به یک بار برگشت بخت

سپاه شب تیره بر بست رخت

چو خورشید برشد به پیروزه تخت

چو بشنید رستم بر آشفت سخت

چنین گفت کای مرد شوریده بخت

بدو گفت کای ترک شوریده بخت

که بر تو بگرید همی تاج و تخت

به یکدیگران بر بپیچیده سخت

به کردار پیچان دو شاخ درخت

سپهدار ترکان چو برگشت بخت

بلرزید مانند شاخ درخت

چو بشنید خسرو فروماند سخت

ز پیمان نتابید پیروز بخت