عجائب جوهری نه ابتدایش

به دیدارش نه نیزش انتهایش

هرآنکس راکه حقّ شد رهنمایش

دو عالم شد تمامی زیر پایش

هر آن کو عشق باشد رهنمایش

رساند بیخودی اندر خدایش

سفر کرده منم در ابتدایش

عیان دیدم جمال انتهایش

در این سر انبیا دیدند بلایش

در آنجا یافتند بیشک لقایش

سر و جانم فدای خاک پایش

که اینجا من نمیبینم ورایش

چو منصوری شود اندر فنایش

ببیند عاقبت دید بقایش

تمامت انبیا دیدند بلایش

شدند در عاقبت اندر فنایش

ببین تا لاجرم اینجا بهایش

چگونه هست مر نور لقایش

دوای درد جان چبود بلایش

بلا دیدند مردان بس لقایش

دل و جانم فدای خاک پایش

که در جان و دلم زینجا صفایش

ره جسم این بود کآخر فنایش

نموداری جان اندر بقایش

سر و جان هر دو دربازد بپایش

بیابد ابتدا و انتهایش

سوم تسلیم بودن در فنایش

چهارم نوش کردن مر بلایش

مرا دردیست جامی کن دوایش

ز جامی کن مرا مست لقایش

چو قرآنست اینجاگه دوایش

حقیقت عین دیدار بقایش

بلای قرب دید و با لقایش

نموداری شده اندر فنایش

چنان کاوّل شما را درستایش

ز دید ذات کردم آزمایش

من خود به چه دل زنم دم سودایش

یا من چه سگم که دیده سازم جایش

گر دست رسد جملهٔ معصومان را

در دیده کشند جمله خاک پایش

ای دل مطلب رخ جهان آرایش

زنهار منه پای تو در دریایش

گر پات فرو شود، که دستت گیرد؟

ور دست درآورد، که دارد پایش؟