تو بر سر نی دلیل راهی

بلاله روئی چه شمع و ماهی

دیدم صنمی سرو قد و روی چو ماهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

افکند به رخسار چو مه زلف سیاهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

ور گویم گل، پیش تو گل همچو گیاهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

صد بار گداییش به از منصب شاهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

ای کمان‌ابرو به عاشق کن ترحم گاه گاهی

ور نه روزی بر جهد از قلب مسکین تیر آهی

آفتابا از عطوفت‌، بخش بر جان‌ها فروغی

پادشاها از ترحم‌، کن به درویشان نگاهی

گر گنه باشد که مردم برندارند از تو دیده

[...]

قاعده ‌پرداز کارگاه الهی

راز جهان را دلش خبیرکماهی

جاهش برتر ز حد لایتناهی

فکربه کنه جلال و قدرش واهی

ما راست به خستگان راهی

ما راست به بستگان کماهی

چو رنجیدند یارانت کماهی

نبخشندت اگر صد عذر خواهی

دارم افسانه‌ای ز «‌درگاهی‌»

شاهکاریست بشنو ار خواهی

بار دیگر به دور «‌درگاهی‌»

از سر دشمنی و بدخواهی

گرتو علم از برای آن خواهی

که بدان قدر دوستان کاهی

تو امیری و صاحب جاهی

چاکر صادق شهنشاهی

اینت دژخیمی و دژآگاهی

اینت نامردمی و بدخواهی

کند از قدرت شهنشاهی

کارهایی غلط چو درگاهی

اندربن چند سال گمراهی

ز آیرم دزد و سفله درگاهی

ای که اصلاح کار زن خواهی

بی‌سبب عمر خوبشتن کاهی

گفت دانا پدری با پسر از آگاهی

آن بیابی که برای دگران میخواهی

راست رو باش چو ماهی که خوری آب زلال

نه چو خرچنگ خوری آب گل از کجراهی

آخر کار اگر چاره نباشد جز مرک

[...]

زد روز ازل مشیت اللهی

بر نام حسین کوس شاهنشاهی

زان سرکه میانهٔ حسین است و خدا

کس را نبود غیرخدا آگاهی

زنهار مکن به حق خود کوتاهی

خوش خواه برای خلق از آگاهی

زیرا که برای خویشتن خواسته‌ئی

آنرا که برای دیگران میخواهی