به دیدار او بر فلک ماه نیست

به بالای او بر زمین شاه نیست

چنین داد پاسخ که این راه نیست

نه زین تاختن بیژن آگاه نیست

چنین بد ز اندیشه شاه نیست

جز ار ناسزا گفت بدخواه نیست

بدو گفت پس گستهم راه نیست

خرد خود از این تیزی آگاه نیست

ز هر سو که پویی بدو راه نیست

براندیش کین رنج کوتاه نیست

به فر تو زیر فلک شاه نیست

ترا ماه و خورشید بد خواه نیست

گر ایوان ما در خور شاه نیست

گمانم که هم بدتر از راه نیست

چه گفتی وراهیچ کین خواه نیست

و یا سوی تو مرگ را راه نیست؟

چنو تاج و اورنگ را شاه نیست

جز او چرخ فرهنگ را ماه نیست

کز آن گوهر این دیگر آگاه نیست

به راز خداوندشان راه نیست

گمست آن که سوی تواش راه نیست

به دل کور هر کز تو آگاه نیست

ابا آن که کس را بدین راه نیست

خردمند از این دانش آگاه نیست

بیاموزی آن را که آگاه نیست

دلش را بدین بارگه راه نیست

جهان را به نزدیک او جاه نیست

ز رازش همانا کس آگاه نیست

ولیکن کس از رازش آگاه نیست

به کارش مرا و تو را راه نیست

ز کارش مگر خسرو آگاه نیست

که جز راه ماچین ورا راه نیست

بر این کوه جز یک گذرگاه نیست

همانا که دیدی جز آن راه نیست

فرستاده را پیش من راه نیست

بتر زو مرا هیچ بدخواه نیست

به چهر تو اندر فلک ماه نیست

به فرّ تو اندر زمین شاه نیست

تو گفتی همی گویدی راه نیست

برآن پل کسی را گذرگاه نیست