پادشاه و کلبه ئی ایوان او

یک حسام و یک زره سامان او

این سرو این سینه و این رانِ او

این اثرِ پایِ دُر افشانِ او

چو از تن برون شد روان جان او

به دست تو افتاد دیوان او

ترسم من از جهنم و آتش‌فشان او

وان مالک عذاب و عمودگران او

آن اژدهای اوکه دمش هست صد ذراع

وان آدمی که رفته میان دهان او

آن کرکسی که هست تنش همچوکوه قاف

[...]

بلبل ماگشت غزلخوان او

شاخ گل آویخت به دامان او

حکمت و دین جمع به دوران او

محتسب عقل به فرمان او

آنکه نگردد فلک جز که بفرمان او

ماه کند کسب نور از رخ رخشان او

هست عطارد یکی طفل دبستان او

در دو جهان بر مدار دست ز دامان او