پرستنده‌ای با کمر ده غلام

ده اسپ گرانمایه زرین ستام

همی زد میان سپه پیل گام

ابا زنگ زرین و زرین ستام

نداند کسی را ز ایران بنام

ازان سو نباید کشیدن لگام

کز ایشان ندانم کسی را بنام

نیامد بر من درود و پیام

برادر پدر تست با فر و کام

سپهبد فریبرز کاوس نام

بدو گفت کز چه ز بهرام نام

نبردی و بگذاشتی کار خام

بمژده من آیم چنو گشت رام

ترا پیش لشکر برم شادکام

چو طوس سپهبد پذیرد خرام

بباشیم روشن‌دل و شادکام

بدو گفت رو پیش پیران خرام

ز من نزد آن پهلوان بر پیام

از اسپان تازی بزرین ستام

ز شمشیر هندی بزرین نیام

پرستار چینی و رومی غلام

پر از مشک و عنبر دو پیروزه جام

ز ترکان یکی بود بازور نام

بافسوس بهر جای گسترده کام

گرش یک زمان اندر آرم بدام

نمانم که ماند بگیتیش نام

که چون مرغ پیچیده بودم بدام

همه کار ناکام و پیکار خام

سبک تیغ را برکشید از نیام

خروشید و جوشید و برگفت نام

تهمتن چنین داد پاسخ که نام

چه پرسی کزین پس نبینی تو کام

ز خورشید چون شد جهان لعل فام

شب تیره بر چرخ بگذاشت گام

یکی زابلی بود الوای نام

سبک تیغ کین برکشید از نیام

شد از هوش کاموس و نگسست خام

گو پیلتن رخش را کرد رام

مران نامور پهلوان را تو نام

شوی بازجویی فرستی پیام