شمه‌ای ز ابتلا و بد حالی

رفتن یزد و کیسهٔ خالی

پیل زوری و تیز چنگالی

نکند چارهٔ بد اقبالی

جیب یک شهر می‌شود خالی

تاکه قصری بنا شود عالی

جیب مردم ز سیم و زر خالی

پر زرانبار حضرت عالی

خواستم زود مرد دلالی

کارپرداز و پاچه ورمالی

بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی

که ز ماه نو به خاطر برسد تو را خیالی

حرکات چشم مست و خط سبزت این نماید

که بسبزه زار جنت بچمد همی غزالی

برخت ز خط و خالت بنوشته کلک قدرت

[...]

نمی‌گشتم ار بنده زین نکته غالی

خدایش همی خواندم از بی مثالی

زهی ذوالجلالی که از ذوالجلالی

چو حیدر مقیم مقامی است عالی

علی ایکه ذات پاکت زده کوس بیمثالی

ملکوت را تو مالک جبروت را تو والی

بتو زیبد و بس اینهم که خدات خوانده غالی

سر هر کسی نیز زد بکلاه ذوالجلالی

از وجه هویت بین نی نسبت تمثالی

وجه علی اعلی وجه علی عالی

ای موسی بن عمران جای تو کنون خالی

تا کام دلت یابی از آن ولی والی

در ده: سگ زشتی بود، موریخته و لاغر

پیوسته دم اندر پا، پژمرده سر و یالی

چندی سوی شهر آمد، از شدت بی قوتی

اشکم ز عزا برهاند، تا ماند در آنسالی

ناگاه چه باز آمد، دیدند که گردیده

[...]

نه می‌پرسیدم از هجر و وصالی

نه آگه بودم از نقص و کمالی

چه بودستیم جز خواب و خیالی

که گیرد گردن ما را وبالی