هرچه فانیست خود خیال بود

فکر فانی ترا وبال بود

گویند هنر مایه اقبال بود

دانش سبب حل هر اشکال بود

من تجربه کردم از هنر نان خوردن

برداشتن آب بغربال بود

عشق پیرایه جمال بود

عشق سرمایه وصال بود

چون مکان را مکان محال بود

خالق اندر مکان خیال بود

زانکه آن حال اگر کمال بود

نقص ضد است و آن محال بود

هرچه زو آید آن کمال بود

غیر از این بدعت و ضلال بود

به دنبال چشمش یکی خال بود

که چشم خودش هم به دنبال بود

عمری دهان تنگ توام در خیال بود

جان رمیده را همه فکر محال بود

رفت آنکه در مسائل عشق و رموز شوق

ز ابرو و غمزه با تو جواب و سؤال بود

گفتم: رسد میان توام باز در کنار

[...]

موطنش عالم مثال بود

آلت سمع آن خیال بود

شه نهانی واقف آن حال بود

همتش بر کشتن ابسال بود

کمال صنع الهی در آن جمال بود

که حسن و خال و خطش جمله بر کمال بود

کرا مجال چو پروانه وصل آن شمع است

وگر مجال بود بودنش محال بود

به تیره بخت اجل گر چو برق برگذری

[...]

ای کز تو تنم ضعیف چون نال بود

در صورت تو دلم زبون حال بود

ویرانه تر از ملک تنم نیست دگر

جایی که وزیر چنگ در مال بود

جایی که وزیر چنگ در مال بود

سینه پر علم حیدر بحر مالامال بود

گوهر شبیر و شبر شاهد احوال بود

دانی که جان به فکر لبت در چه حال بود

گه غرق آب کوثر و گه در زلال بود

خال سیه ز روی ملاحت بر آن جبین

گویی به بام کعبه معنی بلال بود

با آنکه عقل موی شکافد خرد ندید

[...]

یکی گربه در خانه زال بود

که برگشته ایام و بدحال بود

دوش از تب پیکرم چون شعله آتش بال بود

بر لب خاموشیم مهر ادب تبخال بود

رنج و راحت در مزاج درد و درمان می‌گداخت

سونش الماس و ریش دل به یک منوال بود

شعله زد شوق و در گوش شهیدان پنیه سوخت

[...]

از قبول نقش، دل دایم پریشان حال بود

گر غباری داشت این آیینه از تمثال بود

از تهی چشمان گره در کار من امروز نیست

آب کشت من مدام از چشمه غربال بود

از گشاد لب در تشویش واشد بر رخش

[...]

ماضی ومستقبل این بزم حیرت حال بود

شخص از خود رفته در آیینه‌ها تمثال بود

سوختن همچون سپند از ننگ ایجادم رهاند

ورنه هستی برلب عرض نفس تبخال بود

بسکه یاس ناتوانی در مزاجم ریشه‌کرد

[...]

برزخش عالم مثال بود

تا مراتب به اتّصال بود

همه از برزخ مثال بود

که به این ملکش اتصال بود