نشد گم که رو از خلایق بتافت

که گم کرده ی خویش را بازیافت

نشد گم که رو از خلایق بتافت

که گم کرده ی خویش را بازیافت

عقل که در وادی حیرت شتافت

رو بحرم داشت ولی دیر یافت

تازگی اما ز کلش رو نتافت

منع تبسم بلبش در نیافت

چنان چابک بران بنشست و بشتافت

که دستش را عنان در نیمره یافت

نه بتوان آشنائی را عنان تافت

نشاید کوچه بیگانگی یافت

گرچه بسی در زه خواهش شتافت

رخصت رفتن ز حریمش نیافت

روزیکه تن شاه جهان از تب تافت

آن نیست که عیسی بعلاجش بشتافت

می رفت دعای صحتش بسکه بچرخ

می خواست که آید بزمین راه نیافت

ز جام تو پرتو بهر جا که تافت

ازو می توان فیض خورشید یافت

خبر چونکه از مقدم شاه یافت

بآوردن در بدریا شتافت

سلامت زان ولایت روی برتافت

خرابی در وی از هر سوی ره یافت

ز شاه امداد و مهلت از فلک یافت

غینمان را بسی سرپنجه برتافت

سپاهش بسکه زر در جنگلش یافت

ز فکر نوکری اندیشه برتافت

چو خارا ز ابریشم ساز بافت

حسینی به وجه حسن پرده یافت

چو بلبل به تسخیر گلها شتافت

فسونی به از نغمه سازی نیافت

چو در بزم مستان وحدت شتافت

مقام زبان فهمی نغمه یافت

ندارد آب کوثر این شرافت

شرافت فرض کردی، کو لطافت؟

زرش را مهر دل تا بر گوهر تافت

صدف در قعر دریا سینه بشکافت

مبارز سپر بر سپر بس که بافت

پی بردن جان، اجل ره نیافت

زمین را چون به زرین قبله بش کافت

به قفل زر یکی صندوق زان یافت