چو من برگشادم در بسته باز

به دیدار آن خردم آمد نیاز

سپردش بدو روزگاری دراز

بیاموخت هرچش بدان بد نیاز

به پیروزی از رومیان گشت باز

به نزدیک سالار گردنفراز

ببخشید بر هرک بودش نیاز

دگر هفته گنج درم کرد باز

چو آمد به نزدیک ایوان فراز

همای آمد از دور و بردش نماز

که این تخت شاهی نماند دراز

به خوشی رود زود خوانند باز

چو آمد به نزدیک دارا فراز

پیاده شد و برد پیشش نماز

طلایه بدیدند گشتند باز

نبد سود جز رنج و راه دراز

به جایی که آمد سکندر فراز

در شارستانها گشادند باز

بر فیلسوفش فرستاد باز

بران کار شد رمز آهن دراز

ز ما ایمنی خواه و چاره مساز

که بر چاره‌گر کار گردد دراز

همه لشکر هند گشتند باز

همان ژنده پیلان گردن فراز

ببخش و بخور هرچ آید فراز

بدین تاج و تخت سپنجی مناز

چو لشکر شد از خواسته بی‌نیاز

برو ناگذشته زمانی دراز

خدای جهان را نباشد نیاز

نه جای خور و کام و آرام و ناز

چنین گفت پس با سکندر به راز

که طینوش بی‌دانش دیوساز

همی چاره جست آن شب دیریاز

چو خورشید بنمود چینی طراز

چنین داد پاسخ که آز و نیاز

دو دیوند بیچاره و دیوساز

جوانی که آید بمابر دراز

هم از روز پیری نیابد جواز

نشستند و پاسخ نوشتند باز

که دایم بزی شاه گردن فراز