چو این گفت آن پری بر پا ستادم

بر آن آهنگ سوزان گوش دادم

از آن روزی که من در حلقه زلف تو افتادم

سراپا قید بودم گوییا کردی تو آزادم

به عاشق تلخی هجران لیلی‌طلعتان شیرین

ازآن در کوه و صحرا همدم مجنون و فرهادم!

گیاه تشنه‌ام سر بر زده در وادی حسرت

[...]

خجالت مایه‌ام وضع پریشانیست بنیادم

گلاب خجلت از سنبل کشد تصویر بهزادم

نگاه حیرتم از نقش پای او سبق گیرد

مگر عکس رخ آیینه بود سرمشق استادم!

معمای سر زلفش به جز از شانه نکشاید

[...]

ز جان بیقرار آتش گشادم

دلی در سینهٔ مشرق نهادم

گل او شعله زار از نالهٔ من

چو برق اندر نهاد او فتادم

نه شعر است اینکه بر وی دل نهادم

گره از رشتهء معنی گشادم

به امیدی که اکسیری زند عشق

مس این مفلسان را تاب دادم

دل خود را بدست کس ندادم

گره از روی کار خود گشادم

به غیر الله کردم تکیه یک بار

دو صد بار از مقام خود فتادم

من آن ساعت که از مادر بزادم

به دام مهر و چنگ مه فتادم

بنای شهوت و مستی نهادم

زمام دل به دست نفس دادم

گر هوای سر کوی تو دهد بر بادم

به حقیقت کند از بند هوا آزادم

جلوۀ روی قو از طور دلم برده قرار

کز زمین می رسد اینک به فلک فریادم

سینه ام نالۀ جانسوز چه بنیاد کند

[...]

مژده کامد از میدان نامراد و ناشادم

نوجوان دامادم

مدتی نشد چندان کرد از غم آزادم

نوجوان دامادم

طالع همایون را رسم شکر بنهادم

نوجوان دامادم

نقد گوهر جان را عاقبت ز کف دادم

نوجوان دامادم

روز سور این فرزند در غریبی افتادم

نوجوان دامادم

من دل و روانم را از پیش فرستادم

نوجوان دامادم

مادرانه فریادی حق رسد بفریادم

نوجوان دامادم

شمع آه بنشانید یاد سرو آزادم

نوجوان دامادم

این جوان زیبا را کاشکی نمی زادم

نوجوان دامادم

مایۀ امید من رفت و کند بنیادم

نوجوان دامادم

تاب طرۀ مویش داده آه بر بادم

نوجوان دامادم