بمیر و زنده شو بیمنتها تو

که تا رسته شوی شیخ از بلا تو

زهی مهتر که هستی رهنما تو

گزین انبیا و اولیا تو

جمال خویش بنمودی مرا تو

فکنده مر مرا اندر فنا تو

دوائی جوی اینجا در فناتو

که بعد از مرگ یابی آن لقا تو

اناالحق کردی و بیجان شو چو ماتو

یکی میبین در این عین فنا تو

اگر از وصل من یابی فنا تو

از آن عین فنا گردی بقا تو

یکی دیوانه داری دایماً تو

نه بیند درجنون او جز ترا تو

چنان خود بازکن کاینجا مراتو

همی گویم چو هستی پیشوا تو

فنا بودی از اوّل در فنا تو

بدیدی عاقبت عین لقا تو

چو گردی ناگهان روزی فنا تو

که باشد ابتدا این رهنما تو

چو مردان زن اناالحق دائما تو

که گردی ابتدا و انتها تو

درون آب حل شو در صفا تو

مبین تو هیچ اینجا جز بلا تو

طلب کن نیکنامی بقا تو

چرا در بحر باشی در فنا تو

مرا از وصل خود گردان فنا تو

که تا بینم ز تو عین بقا تو

یقین در پیش دارد جز مراتو

مبین در ابتدا و انتها تو

بصد دستان همی زن مر نوا تو

چو داری این زمان عشق لقا تو

چرا خود دوست داری دائماً تو

که گنجی داری اینجا بی بها تو

فنا شو اندر آن دم در فنا تو

که تا یابی همه عین لقا تو

بهرکاری که پیش آید فراتو

درون جان نگر و اندر لقا تو

اگر از خود بمیری در فنا تو

بیابی بود بود ابتدا تو