چو آگاهی آمد به کاووس شاه

که شد روزگار سیاوش تباه

به کردار مرغان سرش را ز تن

جدا کرد سالار آن انجمن

ابر بی‌گناهش به خنجر به زار

[...]

فسانه گشت و کهن شد حدیثِ اسکندر

سخن نو آر که نو را حلاوتی‌ست دگر

فسانهٔ کهن و کارنامهٔ به دروغ

به کار ناید رو در دروغ رنج مبر

حدیثِ آنکه سکندر کجا رسید و چه کرد

[...]

چو بدفرجام خواهد بُد یکی کار

هم از آغاز او آید پدیدار

چو خواهد بود سال بد به گیهان

پدید آیدْش خشکی در زمستان

درختی کاو نباشد راست بالا

[...]

چو دایه پیش ویس دلستان شد

چو جادو بد گمان و بد نهان شد

سخنهای فریبنده بپیراست

به دستان و به نیرنگش بیاراست

چو ویس دلستان را دید غمگین

[...]

چو از پرده بنمود رخسار هور

ستاره نهان گشت بی جنگ و شور

یکی انجمن کرد سلکت ز کوه

بزرگان ایران و دانش پژوه

فرستاد و دستور خود را بخواند

[...]

به آیین جهان‌داران یکی روز

به مجلس بود شاهِ مجلس‌افروز

به عزم دست‌بوسش قاف تا قاف

کمر بسته کُله‌دارانِ اطراف

نشسته پیش تختش جمله شاهان

[...]

راویم این نکته را از شیخ دین

آنکه او را بود خود علم الیقین

شیخ دین و پیشوای اهل دید

بایزید آن حکمت حق را کلید

گفت با من جعفر صادق امام

[...]

ای پسر این پند از من گوش کن

فرد شو پس جام وحدت نوش کن

هر که پندم را درون جان نهد

پای خود را برتر از کیوان نهد

هر که پندم را بداند چون حکیم

[...]

وینکه موسی گفت از رب البشر

قوم را امر است بر ذبح بقر

نفس حیوانی است گاو و کشتنش

در ریاضت فرض داند ذی فنش

ذبح او منع وی است از هر هوی

[...]