برآمد بران تند بالا فراز

چو روی پدر دید بردش نماز

پدر داغ دل بود بر پای جست

ببوسید و بسترد رویش به دست

بدو گفت یزدان سپاس ای جوان

[...]

خواجهٔ دنیا و دین گنج وفا

صدر و بدر هر دو عالم مصطفی

آفتاب شرع و دریای یقین

نور عالم رحمة للعالمین

جان پاکان خاک جان پاک او

[...]

چنین گفت آنکه بحری بود در گفت

که گاهی در فشاند و گاه درسُفت

که چون هرمز بعشق گل میان بست

دل پرخون در آن دلبربجان بست

چو شد زان ماه آهو چشم خسته

[...]

طلب کن گر بدیدی تو در اینجا

عیان دوست ای پیوسته شیدا

ز شیدائی نیابی عقل کل تو

بمانی دائما در عین ذل تو

ز شیدائی نیابی راز جانان

[...]

یکی گفتست از پیران اسرار

که هر کو شد ز هر کل او خبردار

یقین مر ذات جانان بازبیند

در اینجا راز پنهان باز بیند

در آخر ذات اصل آید از اودید

[...]

پند آزادیست ای آزاده مرد

تو برآراز غافلی خویش گرد

سالها غافل از این پند آمدی

لاجرم چون دیو در بند آمدی

رو تو این پندای پسر در گوش گیر

[...]

به گفتار و کردار اگر راستی

به یک دل دو عالم بیاراستی

بجز بوده باز از گذشته مگوی

و گر می توانی در آن ره مپوی

مگو نیز در حال جز آنک هست

[...]

چو آن مه بر فراز بیستون شد

تو گفتی مه به چرخ بی‌ستون شد

تفرج را خرام آهسته می‌کرد

سخن با کوهکن سربسته می‌کرد

نخستین گفتش ای فرزانه استاد

[...]

چون سخن‌ پیش‌ آمد از لطف‌ خفی‌

رفت‌ از کف‌ رشته‌ نظم‌ صفی‌

لطف‌ حق‌ برجاست‌ حالی‌ بازگو

ماجرا از ذوالفقار قهر خو

حافظ‌ اشیاست‌ گرچه‌ ذات‌ لطف‌

[...]