ازمعانی موحّد باشد این

گر ببیند هم مکان را در مکین

آنچه من دانم در این خاک ای لعین

سرّ اسرار هویدا و یقین

جمله بنهادند سر را بر زمین

ایستاده بود ابلیس لعین

سجده کن در پیش آدم ای لعین

بعد از آن اسرار کل در وی ببین

بعد از این ابلیس بود اندر کمین

سر بدید و شد ورا عین الیقین

عشق و عقل و فهم و ادراک و یقین

حزن و شوق و ذوق ازو شد کفر و دین

گرنه او بودی نبودی این زمین

عرش و کرسی با مکان و با مکین

گفت آدم یا اله العالمین

راحم و رحمن و خیر النّاصرین

در دهان مار بنشست آن لعین

رفت در سوی بهشت او پر ز کین

در قضای خود رضا ده از یقین

خویشتن رادر میان یکجو مبین

این همه گفتم شما را پیش ازین

عاقبت خود کار خود کرد آن لعین

سرّ گندم در درون نطفه بین

تا شود جمله گمان تو یقین

سالکان پخته و مردان دین

عاشقان بردبار راه بین

باز بعضی در گمان و در یقین

همچو بلعم مانده نه کفر و نه دین

باز بعضی عدل کردند از یقین

آنچه حق فرموده است از راه دین

گر درین رهها، نهٔ تو راه بین

بازمانی دور افتی از یقین

کار من زینسان که گفتم بد چنین

کرد این تقدیر رب العالمین

این چنین جای لطیف و نازنین

چون بهشتی بر صفت پرحور عین

چون کنم تا خود برون آیم ازین

من چه دانستم که افتم در کمین

شاهباز حضرت قدسی به بین

ذرّهٔ از راه خود شو در یقین