گفتم ای دارندهٔ عرش مجید

عرش و کرسی از تو هم صورت ندید

همه امت بتو دارند امید

که ایشان را کنی رحمت تو جاوید

که در مردی سر و جان را ببخشید

که اندر کل عالم جمله حق دید

ز سر تا پای منصور است خورشید

همه ذرات دروی کرده امید

ندارد صورتی در دید توحید

که یارد مرو را اینجایگه دید

همه شرع است شیخ از دید توحید

نمی‌گنجد در این اسرار تقلید

همه در غفلت‌ند و عین تقلید

دگر در وحشت‌ند و دید نادید

بعشق این میتوان آنجایگه دید

نه از عقل فضول و قول و تقلید

همه یکی شود آن لحظه در دید

بپوشی خرقهٔ در عین توحید

بجز رویش مبین اینجای در دید

که بنماید عیانت سرّ توحید

دوایت آن زمان آید ز توحید

که در یکی شوی از عین تقلید

چو بیچونم در اینجا سرّ توحید

یکی بینم در اینجا دیدن دید

مرا معبود میبایست در دید

بدیدم در درون از عین توحید

ز تو یک لحظه جانان نیست بی دید

نمیبینی تو او در عین توحید

ز دید خود بمیر و گرد جاوید

که خواهی بود در آخر تو خورشید

همه از مرگ ترسانند چون بید

که کی ذره رسد در سوی خورشید

از آنش عقل کل خوانند در دید

که کلی حق نمیبیند ز توحید

مرا پیغام اوداده است از دید

که یکی گردد اندر عین توحید

سخنهایم همه باتست در دید

نه با دیگر بصورت عین تقلید

عیان بنمایمت روشن چو خورشید

چنان کان را همی بینی تو جاوید