چنین گفت آن سخنگوی دل افروز

که گلرخ بود در صندوق ده روز

نه چندان اشک ریخت آن عالم افروز

که باران ریزد آن در یک شبانروز

برخود خواند خادم را یکی روز

بسوگندش امین کرد آن دل افروز

تو میدانی که شاه گیتی افروز

منم در چارحدّ عالم امروز

نگفتم من زنم با آن دل افروز

که ترسیدم ز رسوایی امروز

به گلرخ گفت ای چون گل دل افروز

اگر تو نامهیی بنویسی امروز

نگهبان بود بر درّ شب افروز

بشفقت کار گل کردی شب و روز

نهان گشتند در کوهی بده روز

که تا بر گل نگردد خصم فیروز

مگر میرفت در بازار یک روز

فتادش چشم بر دیدار فیروز

دروغی چند بر هم بست فیروز

که میدانست مکر آن سیه روز؟

بگردانند صد دستش بهر روز

ازو این یک دلازار آن دل افروز

ازان پس خسرو از بهر دل افروز

عطا بخشید حسنا را بفیروز

بوقت خویش باز آمد دران روز

بدانجاخفته بد شاه دل افروز

بدینسان تا بشد یک نیمهٔ روز

بگشت از چرخ مهر گیتی افروز

فغان میکرد و میگفت ای دل افروز

کجا جویم ترا در عالم امروز

ترا کار ای پسر اینست امروز

که چون خورشید باشی عالم افروز

درون خاک او شمعی برافروز

که نه در شب فرو میرد نه در روز

دگر پرسی ز من این چرخ فیروز

ز بهر چیست گردان در شب روز

هر آنکو روی جانان دید امروز

یقین شد بیشکی در دید پیروز

ازین سرور منم پیروز امروز

بنور عشق او گشته دل افروز