گرچه تو چون ذرّه اندره پردهٔ

راه رفتی راه خود گم کردهٔ

ای ترا هر دم ز عقلت پردهٔ

کی ترا باشد یقین از کردهٔ

تا ببینی آنچه با خود کردهٔ

زانکه هم آئینه و هم پردهٔ

تو مرا اینجایگه آوردهٔ

چون نمیدانم کدامین پردهٔ

ره روان رفتند و تو در پردهٔ

همچنان میجویی و گم کردهٔ