تو گفتی راز بهر او در اینجا

شنفتم قصهٔ آن لیل و دریا

همه از ذات اوست اینجای پیدا

چه پیدا و نهان چه زشت و زیبا

تو گفتی راز بهر او در اینجا

بیا ای دلبر و ای یار زیبا

اگر با ما یکی ذاتی تو شیخا

بجان تو که با ما کن تو این را

نمود خویشتن بیدست و بیپا

که داری در درون خلوتم جا

چو پنهان نیست او را جمله پیدا

تودر پنهان و پیدا باش یکتا

بفرما تا دو دست و پایم اینجا

ببرند با زبانم شیخ دانا

دگر دعوی که دیدی بر سر دار

که غیری نیست جز دیدارمولا

نه کافر باشد این منصور شیخا

که بت سوز آمده است این شیخ دانا

تو بود من نه بینی زانکه اینجا

نه بینی سرّ بودم جمله در ما

بت خود می بسوزم اندر اینجا

به بیند خویشتن در جمله پیدا

چنان نقشی نهادم خوب و زیبا

که دیدارم درین نقشست پیدا

چوعین لا بدم در عین اینجا

از آن ننمودهام این جمله پیدا

همه از خویشتن کردیم پیدا

منم اینجا حقیقت خوب و زیبا

چو در اصل تو صورت هست پیدا

وجود جمله اندر لاوالّا

وصالت اندرین فقر است اینجا

که در فقری همیشه بود تنها

من این فتوی نخواهم داد اینجا

که بُرندت زبان با دست و با پا

نخواهم دم بدنیا کردن اینجا

که دنیا ازمن آمد خوب و زیبا

کنون صورت نمیخواهم ز دنیا

نخواهم ظلمت ازنور تجلا

منم جان در تن این جمله اینجا

همه نادان ومن درخویش دانا