گهی موسی گهی با آتش و آب

گهی با خاک و باد اند تک و تاب

سوی بادی در اینجاگه سوی آب

کند گردی در اینجاگه باشتاب

حقیقت همچو آبی و تو در آب

نظر کن تا ببینی تابش و تاب

همه از او شود پیدا و در آب

نماید صورت هر چیز دریاب

همه از آب موجودست دریاب

که پیدا میشود این جمله در آب

یقین چون آتش و بادست در آب

حقیقت آب را هم جمله دریاب

وصال مصطفی ماراست دریاب

بیا تا نگذریمش ما از این باب

مرا بیدار کردستی تو از خواب

وگر بودم من اندر بحر غرقاب

مرو بیرون هم اندر اندرون یاب

توقف کن تو اینجاگاه و مشتاب

ز فردا بگذر و امروز دریاب

توقّف کن دمی در عشق مشتاب

همه دیدار جانانست دریاب

درون خویش خورشید جهانتاب

ترا آنجاست ملک و مال و اسباب

درون جملگی هستی خبریاب

حقیقت عقل کل با تست دریاب

درون خانهٔ از عشق درتاب

ز نور دیده بنگر آتش و آب

ز خاک و باد این اسرار دریاب

جمال بی نشان در دیده دریاب

اگرچه این نهٔ تو دیده در خواب

تو در خوابی و چشمت رفته در خواب

کجا بینی تو خورشید جهانتاب

ز نور دیدهٔ جان یار دریاب

چو بیداری ترا آمد از این خواب

دل آگاه میباید چو اصحاب

که دریابند خورشید جهانتاب

از این ذرّات بیرون آی و بشتاب

یقینِ بارگاه شاه دریاب

دم آخر نمود عشق او یاب

سوی کون و مکان از بخت بشتاب