شبی خوشتر ز نوروز جوانی

می صافی چو آب زندگانی

گل و خسرو فتاده هر دو سرمست

بکش آورده پای و زلف در دست

سیه پوشیده زلف شبروگل

[...]

گهنکارم ز فعل خود گنه کار

خداوندا توئی دانای اسرار

گنهکارم که فرمانت نبردم

ولیکن بادهٔ لطفت بخوردم

بکردی توبهٔ همچون نصوحا

[...]

بوی سرگین در دماغت هست چست

محتسب گشتی که دینم شد درست

روز مانی احتساب خویش کن

ترک کردار و کتاب خویش کن

گرکنی تو همچو بهمان احتساب

[...]