رنج کشد مادر از جفای پسر لیک

آنچه کشیدست هیچ رنج نداند

رنج پسر بیشتر کشد پدر، امّا

چون پسر آدم نشد ز خویش بِرانَد

مادر بیچاره هر چه طفل کند بد

[...]

ای راد خدیوِ عدل پرور بنگر

طفلی بودم آب به گوشم کردند

خُدّامِ درت مگر که سُنّی بودند

در قتل عمر سیاه پوشم کردند

با حکم ولی عهد خود انصاف بده

[...]

بر سردر کاروان سرایی

تصویر زنی به گچ کشیدند

ارباب عمایم این خبر را

از مخبر صادقی شنیدند

گفتند که وا شریعتا، خلق

[...]

ستوده طبع وحیدا رسید نامۀ تو

شد از رسیدنش این جان ناتوان خرسند

ز گفته های تو در وصف خویش خُرسندم

چنان که از کرم ابر، بوستان خرسند

نه من به تنها خرسند از آن شدم که شود

[...]

رسول دید که جمعی گسسته افسارند

به چاره خواست کِشان رِبقَه در رِقاب کند

بهشت و دوزخی آراست بهر بیم و اُمید

که دعوتِ همه بر مِنهَج صواب کند

من از جحیم نترسم از آن که بار خدای

[...]

نَعوذُ بِاللَّه از آن قطره‌های دیدهٔ شیخ

چه خانه‌ها که از این آبِ کم خراب کند

شنیده‌ام که به دریای هند جانوری است

که کسب روزی با چشم اشک یاب کند

به ساحل آید و بی‌حس به روی خاک افتد

[...]

فرمان روای شرق که عمرش دراز باد

می خواست زحمت من درویش کم کند

از پیری و پیادگی و راه های دور

فرسوده دید و خواست که آسوده ام کند

اسبی کرم نمود که از رم به خاطرم

[...]

استاد کُلّ فی الکُلّ شوریده است در شعر

تنها نه من بر آنم مَردُم همه بر آنند

از اهل ذوق شیراز خواهم که گاه گاهی

با خوب رو نگاری چون کامِ دل برانند

هر عضو او که بینند از عضو دیگرش به

[...]

یک وجب ساخته آخر نشود قبرِ حکیم

شاید از خود دو سه پارک دگر آباد کنند

روحِ فرودسی از این زن‌جَلَبان در تَعَب است

کاش این روحِ گرامی را آزاد کنند

زنده در قبر کنند اهل ادب را لیکن

[...]

ندانم از چه به هر جا که لفظ کار آید

ردیف آن را فی الفور لفظ بار کنند

برای آن که چو گاری به دستشان افتاد

بر آن سرند که تا بار خویش بار کنند

پیاده های سپاهی به شهر ما هر یک

[...]

دلم به حال تو ای دوست دار ایران سوخت

که چون تو شیر نری را در این کُنام کنند

تمام خلق خراسان به حیرتند اندر

که این مقاتلۀ با تورا چه نام کنند

به چشم مردم این مملکت نباشد آب

[...]

یارب این عادت چه می‌باشد که اهل ملک ما

گاه بیرون رفتن از مجلس ز در رم می‌کنند

جمله بنشینند با هم خوب و برخیزند خوش

چون به پیش در رسند از همدگر رم می‌کنند

همچنان در موقع وارد شدن در مجلسی

[...]

وزرا از چه دیده می نشوند

راستی مردمانِ دیدنیند

نی غلط گفتم این معیدی ها

دیدنی نه، همان شنیدنیند

تا وزیرند از کسان ببرند

[...]

سود و زیان جهان دیده و سنجیده ایم

کسی که خورد و خوراند از این جهان برد سود

بقا بقای خداست بجز خدا هر که هست

برون رود از جهان دیر زید یا که زود

یکی قمر طلعتی که بد فرشته نهاد

[...]

قبض آقای کمال السلطنه است

بایدش امضا کنی بسیار زود

پس فرصتی با همین مَشدی سُهَیل

تا نمایم من دُعا بر آن وجود

گر رسوم از ما طمع داری بگو

[...]

هیچ می‌دانی تو هر طفلی که آید در جهان

از چه توأم با عُوَیل و ضَجه و زاری بُوَد

گرچه خون می‌خورده اندر حبس تاریک رحم

وین زمانش نوبت شیر و شکر خواری بود

این از آن باشد که در لوح ازل بیند ز پیش

[...]

گفت شوریده به من تهینت عید ز فارس

گشت از تهنیت او به من این عید سعید

کاش شوریده در این سال به طهران می بود

تا همه روز به ما می شد فرخنده چو عید

شعر او از لب او لذّت دیگر دارد

[...]

نشسته بود فقیهی به صدر مجلس درس

بجای لفظ عَن اندر کتاب خود من دید

قلم تراش و قلم برگرفت و مَن عَن کرد

سپس که داشت درآن باب اندکی تردید

یکی ز طُلاب این دید و گفت با دگران

[...]

این حاکم بی عُرضه به ما اهل خراسان

دردی نفرستاد و دوا نیز نبخشید

گویند که از فرط لثامت به همه عُمر

در راه خدا نان به گدا نیز نبخشید

تنها نه از او خلق خدا خیر ندیدند

[...]

نصرت السلطنه دیوان عدالت را میر

صله شعر من از چیست به تأخیر کشید

از چه شه زاده حاکم صله شعر مرا

جزو اشرار قراداغ به زنجیر کشید

وعده وصل بد آیا که به تأخیر افتاد

[...]