دانم که ز راه سوگواری

آید به سلام این عماری

از بهر خدا نکوش داری

در وی نکنی نظر به خواری

تا داشت در این جهان شماری

جز با غم تو نداشت کاری

خاتون حصار شد حصاری

آسود غم از خزینه‌داری

بر غار تو غم خورم که یاری

چون غم نخورم که یار غاری‌؟

بر رهگذری نماند خاری

کز ناله نزد بر او شرار‌ی

او خفته چو شاه در عماری

وایشان همه در یتاق‌داری

بازوی تو گرچه هست کاری

از عون خدای، خواه یاری

در قول چنان کن استواری

کایمن شود از تو زینهاری

از هم آرایشی و هم کاری

هر یکی را یکی کند یاری

از قبای چنو کله‌داری

ز آسمان تا زمین کله‌واری

نصرت این را به تربیت کاری

فلک آن‌را به تقویت داری

خِرد است آن کزو رسد یار‌ی

همه داری اگر خرد داری

آنچنان زی که گر رسد خاری

نخوری طعن دشمنان باری

چون که نعمان بدین طلبکار‌ی

گرم‌دل شد ز نار سمناری

کارگاهی به زیب و زرکار‌ی

رنگ ناری و نقش سمناری

وانکه پیچد در او به صد یاری

بیخ و بارش کند به صد خوار‌ی

دهنی چون دهانه غاری

جز هلاکش نه در جهان کاری

به جز آن هرچه بینی از خواری

باشد آن نوعی از ستمگاری

داد نُعمان مُنذِر‌ش یاری

در طلب کردن جهانداری