ز اولیا اهل دعا خود دیگرند

که همی‌دوزند و گاهی می‌درند

صد هزاران جانور زو می‌خورند

ابرها هم از برونش می‌برند

عور می‌ترسد که دامانش برند

دامن مرد برهنه چون درند

زهر خواری را چو شکر می‌خورند

خار غمها را چو اشتر می‌چرند

این طبیبان بدن دانش‌ورند

بر سقام تو ز تو واقف‌ترند

کودکان گرچه به یک مکتب درند

در سبق هر یک ز یک بالاترند

غازیان حملهٔ غزا چون کم برند

کافران برعکس حمله آورند

من بگویم وصف تو تا ره برند

پیش از آن کز فوت آن حسرت خورند

جمله پاکیها از آن دریا برند

قطره‌هااش یک به یک میناگرند

چونک بی‌تمییزیان‌مان سرورند

صاحب خر را به جای خر برند

یا از آن بازان که کبکان پرورند

هم نگون اشکم هم استان می‌پرند

پر خماران از دم مطرب چرند

مطربانشان سوی میخانه برند

در چه کاری تو و بهر چت خرند ؟

تو چه مرغی و ترا با چه خورند ؟

در تلاقی روزگارت می‌برند

یادهاشان غایبی‌ات می‌چرند

تا بهر حیوان و نامی که نگرند

از ریاض حسن ربانی چرند

عارفان از دو جهان کاهل‌ترند

زانک بی شد یار خرمن می‌برند