ز هر کشوری گِرد کن مهتران

از اخترشناسان و افسونگران

بران بی‌بها چرم آهنگران

برآویختی نو به نو گوهران

می روشن آورد و رامشگران

همان در خورش با گهر مهتران

بیامد دمان با سپاهی گران

همه نره دیوان جنگاوران

بیآورد مسمارهای گران

به جایی که مغزش نبود اندران

فراوان کس از دشت نیزه‌وران

بر خویش خواند آزموده سران

هم ایران و هم دشت نیزه‌وران

هم آن تخت شاهی و تاج سران

گرایندهٔ تیغ و گرز گران

فروزندهٔ نامدار افسران

به لشکر نگه کرد سلم از کران

سرش گشت از کار لشکر گران

نیا تخت زرین و گرز گران

بدو داد و پیروزه تاج سران

همه نامداران جوشن‌وران

برفتند با گرزهای گران

دو خونی همان با سپاهی گران

برفتند آگنده از کین سران

اگر شاه بیند ز جنگ‌آوران

به کهتر سپارد سپاهی گران

پر از مشک و کافور و پر زعفران

همه پیش بردند فرمان بران

سوی گرگساران و مازندران

همی راند خواهم سپاهی گران

سرش گشت از اندیشهٔ دل گران

بخفت و نیاسوده گشت اندران

نه سگسار ماند نه مازندران

زمین را بشوید به گرز گران

ببستند آیین ژوپین وران

برفتند با خشتهای گران

وزان گرگ‌ساران جنگاور‌ان

وزان نره دیوان مازندران

ابا گنج و با تخت و گُرز گران

ابا رای و با تاج و تخت و سران