همه موبدان را ز لشکر بخواند

به خوبی چه مایه سخن‌ها براند

گرانمایگان را ز لشگر بخواند

چه مایه سخن پیش ایشان براند

چو از روزگارش چهل سال ماند

نگر تا به سر برش یزدان چه راند

کس از روزبانان به در بر نماند

فریدون جهان آفرین را بخواند

فرستادهٔ شاه را پیش خواند

فراوان سخن را به خوبی براند

گرامی جهانجوی را پیش خواند

همه گفتها پیش او بازراند

سپه را به نزدیک دریا بماند

به شیروی شیراوژن و خود براند

چو بیدار شد موبدان را بخواند

از این در سخن چند گونه براند

چو بیدار شد بخردان را بخواند

سران سپه را همه برنشاند

جهاندیدگان را ز کشور بخواند

سخن‌های بایسته چندی براند

ز هر کشوری موبدان را بخواند

پژوهید هر کار و هر چیز راند

شگفتی به رودابه اندر بماند

همی نام یزدان بر او بر بخواند

سپهبد نویسنده را پیش خواند

دل آگنده بودش همه برفشاند

سخنهای دستان سراسر بخواند

بپژمرد و بر جای خیره بماند

فرستادهٔ زال را پیش خواند

زهر گونه با او سخنها براند

سپهدار دستان مر او را بخواند

سخن هر چه بشنید با او براند

سپهدار دستان به کابل بماند

چنین مهر اویم بر آتش نشاند

پدر چون ورا دید خیره بماند

جهان آفرین را نهانی بخواند

برآشفت و سیندخت را پیش خواند

همه خشم رودابه بر وی براند

گرانمایه سیندخت را پیش خواند

بسی خوب گفتار با او براند