خنیده به هر جای شهرسپ نام

نزد جز به نیکی به هر جای گام

ز اسپان تازی به زرین ستام

ورا بود بیور که بردند نام

خردمند و بیدار و زیرک به نام

کز آن موبدان او زدی پیش گام

یکی بود ازیشان کیانوش نام

دگر نام پرمایهٔ شادکام

ورا کندرو خواندندی بنام

به کندی زدی پیش بیداد گام

نشستند فرزانگان شادکام

گرفتند هر یک ز یاقوت جام

پدر نوز ناکرده از ناز نام

همی پیش پیلان نهادند گام

مران هرسه را نوز ناکرده نام

چو بشنیدم این دل شدم شادکام

فریدون فرستاد زی من پیام

بگسترد پیشم یکی خوب دام

پس ار شاه را این چنین است کام

نشاید زدن جز به فرمانش گام

فرستاد نزد برادر پیام

که جاوید زی خرم و شادکام

تو گر چاشت را دست یازی به جام

و گر نه خورند ای پسر بر تو شام

می روشن آمد ز پرمایه جام

مر آن چهر دارد منوچهر نام

چه اسپان تازی به زرین ستام

چه شمشیر هندی به زرین نیام

بدادند نزد فریدون پیام

نخست از جهاندار بردند نام

سپه کش چو قارن مبارز چو سام

سپه برکشیده حسام از نیام

بدو گفت آری گزارم پیام

بدین سان که گفتی و بردی تو نام

چو از پیش تختش گرازید سام

پسش پهلوانان نهادند گام

به خواب اندرون بر خروشید سام

چو شیر ژیان کاندر آید به دام

بدان سنگ خارا نگه کرد سام

بدان هیبت مرغ و هول کنام