کس در حرم سفله ناپاک سیر

چون نان نبود نهفته از چشم بشر

از خانه او توقع نان بتر است

کز خانگیان توقع چیز دگر

در دهر نیست از تو دلفروزتر نگار

در شهر نیست از تو جگر سوزتر پسر

تا کرده ام به لاله سیراب تو نگاه

تا کرده ام به نرگس پرخواب تو نظر

گاهی چو لاله ام وصالت شکفته روی

[...]

ای قد تو سرو نازپرور

دلداده قامتت صنوبر

گیرم که به سدره سرکشد سرو

با قد تو کی شود برابر

نگرفته به بر نهال قدت

[...]

در دهر نیست از تو دلفروزتر نگار

در شهر نیست از تو جگر سوزتر پسر

تا کرده ام به لاله سیراب تو نگاه

تا کرده ام به نرگس پرخواب تو نظر

گاهی چو لاله ام وصالت شکفته روی

[...]

همه او را بدین نفس ذاکر

گر ازو غایبند و گر حاضر

بر خط اوست انس و جان را سر

گر نخواند خطی ازان چه خطر

داشت از در دهانش درجی پر

واندر آن درج درج سی و دو در

چون شد این نام آن خجسته اثر

می دهد ذلک الکتاب خبر

ریگش آید به چشم اهل نظر

خوشتر از خرد کرده لعل و گهر

کی بود ز آب چشم و خون جگر

شسته رخساره ها ز گرد سفر

پست بودن به راه تو خوشتر

کز بلندی به عرش سودن سر

خلق را عدل شاه دین پرور

سایه فضل حق بود بر سر

الفش راستی ز نون برتر

تیر فتح است بر کمان ظفر

حیف باشد ز شاه فرخ فر

ظلم جویی پی زر و زیور

از همه غایب و به حق حاضر

چشم و جانت بود به حق ناظر

ناگهان مردکی دوید از در

کرده در گوش شیخ و یاران سر

حاصل ذکر درد گردن و سر

اثر رقص ضعف پشت و کمر

بر زن و دخترش فکنده نظر

هر یکی را جدا کشیده به بر

گرچه از یک نشانه کرد گذر

کرد بر پا دو صد نشان دگر

ذکرش آمد برون ز پرده سر

بر خیال سر او هنوز مصر