الهی غنچه امید بگشای

گلی از روضه جاوید بنمای

بخندان از لب آن غنچه باغم

وز این گل عطر پرور کن دماغم

درین محنت سرای بی مواسا

[...]

به نام آن که نامش حرز جانهاست

ثنایش جوهر تیغ زبانهاست

زبان در کام کام از نام او یافت

نم از سرچشمه انعام او یافت

خرد را زو نموده دمبدم روی

[...]

دلا تا کی درین کاخ مجازی

کنی مانند طفلان خاک بازی

تویی آن دست پرور مرغ گستاخ

که بودت آشیان بیرون ازین کاخ

چرا زان آشیان بیگانه گشتی

[...]

خداوندا ز هستی ساده بودیم

ز بیم نیستی آزاده بودیم

نخست از نیست ما را هست کردی

به قید آب و گل پابست کردی

ز ضعف ناتوانایی رهاندی

[...]

من آن مرغم که دامم دانه توست

فسون وحشتم افسانه توست

تویی کاسباب کارم ساز کردی

در نعمت به رویم بازی کردی

کرامت کردی از خدمت پسندی

[...]

محمد کش قلم چون نامور ساخت

ز میمش حلقه طوق کمر ساخت

خط لوح عدم زان حرف حک شد

ازان سر حلقه ملک و ملک شد

تواند شد ز سر حالش آگه

[...]

شبی دیباچه صبح سعادت

ز دولت های روز افزون ز یادت

ز قدر او مثالی لیلت القدر

ز نور او براتی لیلت البدر

سواد طره اش خجلت ده حور

[...]

ز مهجوری برآمد جان عالم

ترحم یا نبی الله ترحم

نه آخر رحمت للعالمینی

ز محرومان چرا فارغ نشینی

ز خاک ای لاله سیراب برخیز

[...]

کتاب فقر را دیباچه راست

سواد نوک کلک خواجه ماست

کسی چون او به لوح ارجمندان

نزد نقش بدیع نقشبندان

چو فقر اندر قبای شاهی آمد

[...]

جهان یکسر چه ارواح و چه اجسام

بود شخص معین عالمش نام

بود انسان درین شخص معین

چو عین باصره در چشم روشن

درین عین آن که چون انسان عین است

[...]

در آن خلوت که هستی بی نشان بود

به کنج نیستی عالم نهان بود

وجودی بود از نقش دویی دور

ز گفت و گوی مایی و تویی دور

جمال مطلق از قید مظاهر

[...]

دل فارغ ز درد عشق دل نیست

تن بی درد دل جز آب و گل نیست

ز عالم رویت آور در غم عشق

که باشد عالمی خوش عالم عشق

غم عشق از دل کس کم مبادا

[...]

پس از پیری و عجز و ناتوانی

چو بازش تازه شد عهد جوانی

بجز راه وفا و عشق نسپرد

بر آن زاد و بر آن بود و بر آن مرد

درین نامه سخن رانم ز هر یک

[...]

گهر سنجان دریای معانی

ورق خوانان وحی آسمانی

چو تاریخ جهان کردند آغاز

چنین دادند ازان آدم خبر باز

که چون چشم جهان بینش گشادند

[...]

درین نوبتگه صورت پرستی

زند هر کس به نوبت کوس هستی

حقیقت را به هر دوری ظهوریست

ز اسمی بر جهان افتاده نوریست

اگر عالم به یک دستور ماندی

[...]

چنین گفت آن سخندان سخن سنج

که در گنجینه بودش از سخن گنج

که در مغرب زمین شاهی به ناموس

همی زد کوس شاهی نام طیموس

همه اسباب شاهی حاصل او

[...]

ز کنگردار کاخ شهریاری

چو حارس دیده شکل کوکناری

به بیداری نمانده دیگرش تاب

خواص کوکنارش کرده در خواب

ستاره از دهل کوبی دهل کوب

[...]

سحر چون زاغ شب پرواز برداشت

خروس صبحگاه آواز برداشت

عنادل لحن دلکش بر کشیدند

لحاف غنچه ازگل درکشیدند

سمن از آب شبنم روی خود شست

[...]

کمان عشق هر جا افکند تیر

سپر داری نباشد کار تدبیر

چو سازد در درون آن تیر خانه

ز بیرون باشد آن را صد نشانه

خوش است از بخردان این نکته گفتن

[...]

خوش آن دل کاندر او منزل کند عشق

ز کار عالمش غافل کند عشق

در او رخشنده برقی برفروزد

که صبر و هوش را خرمن بسوزد

نماند در وی اندوه سلامت

[...]