زمانه ندادش زمانی درنگ

شد آن روز هوشنگ و آن فرهنگ

نپیوست خواهد جهان با تو مهر

نه نیز آشکارا نمایدت چهر

پسر بد مر او را یکی هوشمند

[...]

قضا را که قلواد در پیش بود

ز موئیدن سام دل ریش بود

به نزدیک دریا چو اندر رسید

چهل زنگی دیوکردار دید

یکی کاروان دید بربسته دست

[...]

خورش کمترین گوهری بر کمر

مهش کمترین کوکبی بر سپر

ارم نقشی از صحبت بزم او

قیامت نموداری از رزم او

نسب دارد از گرد گرشاسب چیر

[...]

دی سحرگه چو آتش نشاّف

زد زبانه ز شیشه ی شفّاف

کرد سیمرغ آتشین شهپر

آشیان بر فراز قلّه قاف

آهوان فلک بیفکندند

[...]