در باغ شدی و گل به دست تو در است

می بوئی و از نوش لبت بهره ور است

بر شاخ ندیم خار بودی واکنون

چون با لبت آمیخته شد گلشکراست

ماهم چو به دیدن مه نو برخاست

وز حقه در رسته پروین آراست

با آن گل رخسار چو بر مه خندید

پشت کژ ماه نو ز رویش شد راست

کارم همه جانسپاری و ترک سر است

خوردم همه درد دل و خون جگر است

زین تنگدلی و تنگ عیشی که مراست

ضعف دل و تنگی نفس صعبتر است

از بس که ز دیو و دد مرا آزار است

وز بس که ز خلق بر وجودم بار است

این جان چو نوش بر دلم چون زهر است

وین عمر عزیز پیش چشمم خوار است

از اشک رخم نمونه گلزار است

چشمم ز غمت عقیق لولو بار است

این جان خراب گنج هر اسرار است

ما را ز غمت فایده ها بسیار است

از بسکه وجود پیش چشمم خوار است

این جان لطیف نیز بر من بار است

از ضعف مزاج مردنم آسانست

وز تلخی عیش زیستن دشوار است

بی روی توام ز لاله زار آزار است

بی چشم تو نرگس بر چشمم خوار است

بی قد تو سرو نیست برکارم راست

بی رنگ رخ تو گل به چشمم خار است

بی دیدنت از دیده مرا آزار است

بی وصل تو با جهان مرا پیکار است

بی قد تو باغ بر دلم زندان است

بی رنگ رخ تو گل به چشمم خار است

از فرقت تو در تنم از جان بار است

بی دیدنت ازدیده مرا آزار است

بی قد تو باغ بر دلم زندان است

بی رنگ رخ تو گل به چشمم خار است

آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است

بس دل که به او بسته و از غم زار است

هست از غم او هزار بارم بر دل

زیرا که بدو هزار دل پربار است

چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است

مژگان تو از تیر اجل تیزتر است

ابروی کمانکش تو در خیره کشی

از چرخ ستیزه کار خونریزتر است

هر روز گل وفات پژمرده تر است

هر لحظه دل از جور تو آزرده تر است

هر چند که در عشق تو دلگرم ترم

در مهر دل سخت تو افسرده تر است

ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست

وین گریه ز روی مهر یا درد چراست

گر سوز منت نیست رخت زرد ز چیست

ور درد منت نیست دمت سرد چراست

در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است

با طره تو دست درازی خطر است

سهل است ولی با دل سخت سیهت

با موی سپید عشق بازی خطر است

هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است

هم لعل گهرزای تو شکرریز است

دیدار دل آرای تو جان افروز است

وآواز مبارک تو عیش انگیز است

دل در برم از فراق دیوانه وش است

جان در تنم از حادثه در کش مکش است

از شادی وقتی که به وصلت برسم

با اینهمه ناخوشی مرا وقت خوش است

وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش است

در پای غم تو جان سپردن چه خوش است

بی روی تو زیستن چه مشکل کاریست

با دیدن تو پیش تو مردن چه خوش است

پیوسته ز دیده در کنارم اشک است

در پای غم یار نثارم اشک است

گر دید عیان راز نهانم از اشک

پیداست که خصم آشکارم اشک است

بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است

خون مژه ام پوشش و خاکم برگ است

بعد از تو دراین جهان که زندان من است

هر روز که زنده ام هزاران مرگ است

دریای سرشک دیده پرنم ماست

وان بدر که بر کوه نتابد دل ماست

در حسرت همدمم بشد عمر عزیز

ما در غم همدمیم و غم همدم ماست