جهان نظم را سلطان چهارند

که هر یک باغ دانش را بهارند

اول فردوسی آن کز خاک طوس است

از او روی سخن روی عروس است

دوم سعدی که او سر زد ز شیراز

[...]

در شعر سه تن پیمبرانند

قولیست که جملگی برآنند

گر چند که لانبی بعدی

فردوسی و انوری و سعدی