ای به یادت تازه جان عاشقان

ز آب لطفت تر، زبان عاشقان

به امید تو من امیدها را

بر اوراق فراموشی نوشتم

من خاک ره آنکه ره کوی تو پوید

من کشته آن دل که گرفتار تو باشد

کوی جانان را که صد کوه و بیابان در ره است

رفتم از راه دل و دیدم که ره یک گام بود

شوق لبت برد از یاد حافظ

درس شبانه و ورد سحرگاه

گر به اقلیم عشق رو آری

همه آفاق گلستان بینی

بر همه اهل آن زمین به مراد

گردش دور آسمان بینی

آنچه بینی دلت همان خواهد

[...]

پادشاهان جهان از بی رگی

بو نبردند از شراب بندگی

ورنه ادهم وار، سرگردان و دنگ

ملک را برهم زدندی بی درنگ

ملک را بر هم زن ادهم وار زود

[...]

ما عندلیب گلشن قدسیم و باغ ما

ایمن بود ز باد خزان و هوای دی

امید خواجگیم بود، بندگی تو جستم

هوای سلطنتم بود، خدمت تو گزیدم

ترکت للناس دنیاهم و دینهم

شغلا بذکرک یا دینی و دنیای

سایه طوبی، و دلجوئی حور و لب حوض

به هوای سرکوی تو برفت از یادم

از در خویش خدایا به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

ریزند اگر در دامنت

نقد دو کون، و در عوض

خواهند کالای غمش

زنهار این سودا مکن

به بینندگان آفریننده را

نبینی مرنجان دو بیننده را

به عزم مرحله عشق پیش نه قدمی

که سودها کنی ار این سفر توانی کرد

جلوه گر بی پرده روی او ولی

دید کس را طاقت دیدار نیست

«لا یکره الموت الا مریب

لان الحبیب لا یکره لقاء الحبیب»

گریزانم از آن از انجمن ها

که در دل خلوتی با یار دارم

عجبا للمحب کیف ینام

کل نوم علی المحب حرام

خواب بر عاشقان حرام بود

خواب آن کس کند که خام بود

عاشقان را شادمانی و غم اوست

دست مزد و اجرت خدمت هم اوست

نمیرد دل زنده ازعشق دوست

که آب حیات آتش عشق اوست

عجب ملکی است ملک عشق کآنجا

سراسر کوه و صحرا گلستان است

یکی را جان در آن در آستین است

[...]