که زنهار از این صوفیان خموش

پلنگان درنده صوف پوش

که چون گربه زانو به دل برنهند

اگر صید افتد چون سگ برجهند

چه خبر دارد از حقیقت عشق

پای بند هوای نفسانی

درویش او را نام نی

ور چاشت باشد شام نی

و ندر دلش آرام نی

وز مهر بر جانش رقم

صوفئی گشته به پیش این لئام

الخیاطه و اللواطه والسلام

این مدعیان در طلبش بی خبرانند

کان را که خبر شد خبری باز نیامد

زهر عاشق رموز عشق مشنو سر عشق

گل ز مرغان چمن باید شنید از عندلیب

برافکن پرده تا معلوم گردد

که یاران دیگری را می پرستند

راز کونین به می خواره شود زان روشن

که فتاده است به جام از رخ ساقی پرتو

نه سلطان خریدار هر بنده ای است

نه در زیر هر ژنده ای زنده ای است

نه منعم به مال از کسی بهتر است

خر ار جل اطلس بپوشد خرست

بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است

به فکر باش که بنیاد عمر بر باد است

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد

که این عجوزه، عروس هزار داماد است

پیوند عمر بسته به موئی است هوش دار

غمخوار خویش باش، غم روزگار چیست

روزگارت رفت زینگون حالها

همچو تیه و قوم موسی سالها

سال بی گه گشت و وقتت گشت طی

جز سیه روئی و فعل زشت نی

هین مگو فردا که فرداها گذشت

[...]

این سیل متفق بکند روزی این درخت

وین باد مختلف بکشد روزی این چراغ

سال دیگر را که می داند حساب

تا کجا شد آنکه با ما بود پار

در زمین مردمان خانه مکن

کار خود کن کار بیگانه مکن

تو را این قدر تا بمانی بس است

چو رفتی جهان جای دیگر کس است

مار بودی اژدها گشتی دگر

یک سرت بود این زمان هفت سر

چو دوران عمر از چهل درگذشت

مزن دست و پا کآبت از سرگذشت

چو باد صبا بر گلستان وزد

چمیدن درخت جوان را سزد

نزیبد تو را با جوانان چمید

[...]

بار چندان بر این ستور آویز

که نمانی در این گریوه تیز

چنان بساط أمل پهن کن در این وادی

که دست و پا نکنی گم، به وقت برچیدن

چون از اینجا وارهد آنجا رود

در شکر خانه ابد ساکن شود

گوید آنجا خاک را می بیختم

زین جهان پاک می بگریختم

ای دریغا پیش از این بودی أجل

[...]